Menu
Wyszukiwanie
|
Róża Różę uwielbić pieniem Duch mnie nie lada budzi. Ona i Bogów tchnieniem, I rozkoszą jest ludzi. Nad jej krasą i wonią Gracyje serca ronią. Róża wieńcem Wenerze, Z niej miłość słodycz bierze. Róża i muz pieszczotą, Z niej lube rymy plotą. Miła do róży ścieszka, Choć za cierniami mieszka. Palce jutrzni różane Od poetów nazwane. Różane nimf ramiona, Różanej płeć Dyona. Róża do wszystkich rzeczy, Ona i chorych leczy, I umarłych ochrania, I czasów się wzbrania. Róża w samej starości Tchnie zapachem młodości. Jakież jej urodzenie? Gdy Wenus uproszona Piewsze dobyła tchnienie Z piany morskiego łona; Gdy szumna z Jowiszowej Pallas wynika głowy- Straszna niebom bogini, Wtedy róż krzaczek nowy, Ziemia,cudów mistrzyni, Z hojnej wymknęła skrzyni. Szczęśliwych rada bogów Płodu zacność uchwali, Nektarem swym obali I pyszną spośród głogów Różę na świat wydali. Maria Wirtemberska |
